فقدان علی گلستانه، فقدان فروتنی در هنر ماست

 احسان آقایی، رییس موزه هنرهای معاصر تهران در یادداشتی به مناسبت درگذشت علی گلستانه ضمن اشاره به مطلب بالا، آورده است: «هرچند منظره‌نگاران ایرانی از محمودخانملک ـ الشعرا تا امروز کَند و کاوهای فراوانی در بازنمایی داشته‌اند، ولی هنرمندانی که به اسلوبی شخصی در نگاه و تکنیک رسیده باشند، پرشمار نیستند. علی گلستانه در زمره‌ی هنرمندانی است دارای زبان دیداری و تکنیکی شخصی است به گونه‌ای که علاقمندانی که اندک آشنایی با نقاشی دارند، در نگاه نخست، آثارش را می‌شناسند.
فرایند خلق اثر در نقاشی‌های گلستانه، به قول مشهور سهلِ ممتنع است؛ حرکت از جزء به کل با نگاهی کل‌نگر و کاربست متبحرانه‌ی خط و رنگ در یک ترکیب‌بندی استوار که منجر به نوعی بازنمایی می‌شود که در مرزهای انتزاع قابل درک و دریافت است و ناشی از تکرار و تجربه‌ی یگانه‌ی او از تفسیر بصری فرم در طبیعت است. در منظره‌های او سیطره‌ی نقاش بر منظره، مرهون زاویه‌ی نگاه ویژه‌ی هنرمند است. او در نگاه نخست فرم، رنگ، زوایا و عناصر دیداری چشم‌انداز را تحلیل می‌کند و سپس با ساده‌سازی و کاربست تکنیک متناسب با آن، مخاطب را در این تجربه‌ی بصری شریک می‌کند.
فقدان علی گلستانه در این روزگار، شاید فقدان تلاش، تکرار مبنی بر نوجویی، فروتنی و تواضع در هنر ما است که اندک اندک به کیمیایی در هنر معاصر تبدیل می‌شود. برای توصیف او و سبک زندگی اش از ابن‌یمین وام می‌گیرم که: «جهانی است بنشسته در گوشه‌ای». روحش قرین رحمت و آرامش»
علی گلستانه، نقاش معاصر بامداد روز چهارشنبه به علت اثرات ناشی از ابتلاء به کرونا دار فانی را وداع گفت.
منبع: ايسنا