روایتی از شفایافتن یک رزمنده در حرم امام رضا(ع)

 علی سیفی در سال ۱۳۴۴ در شهرستان مراغه  به دنیا آمد. مادرش تعریف می‌کرد که من همیشه با وضو به علی شیر می‌دادم. علی از دوران طفولیت با مجالس عزاداری آشنا شد و در مجالس عزاداری با زبان شیرین آذری به مداحی می پرداخت و خود گرداننده هیئتی درشهرستان مراغه بود.
علی ۱۵ ساله بود که جنگ شروع شد او از اولین بسیجی‌های داوطلب اعزام به جبهه بود از یک طرف ماندن و خدمت به مادر و از طرف دیگر حضور درجبهه‌ها ذهن او را به خود مشغول کرده بود تا اینکه با شروع عملیات بیت‌المقدس در اردیبهشت ماه سال ۶۱ پا در جبهه گذاشت و درعملیات بیت‌المقدس در آستانه فتح خرمشهر به سختی مجروح شد که به قول خودش عنایت امام رضا(ع) شامل حال او شد و در یکی از روزهای تشرف جانبازان جنگ تحمیلی به حرم امام رضا علیه السلام شفا یافت و می‌گفت که مردم به نیت تبرک لباس‌هایم بردند.
«بیا مشهد»، زندگینامه و خاطرات روحانی شهید علی سیفی است که به همت گروه فرهنگی انتشارات شهید ابراهیم هادی گردآوری شده است.
در بخشی از این کتاب آمده است:«یادم هست در ارتفاعات حسین آباد بود. دشمن بالای کوه مسقر بود، ماهم پایین کوه، خوابیده و درازکش تو برف‌ها و یخ زده بودیم. در آن سرمای کردستان، وقتی دست می‌زدیم به لباس خودمان عین تخته صدا می‌کرد، از شدت سرما خشک شده بود! بعد شهید سیفی موقعی که ما درازکش بودیم، ایشان خیلی عادی راه می‌رفت! می‌گفتیم: حاجی بشین می‌زنند. اما گوش نمی‌داد، آخر سر بهش گفتیم: حالا که راه می‌ری، برو اونطرف راه برو تا حداقل ما رو نزنند. حاجی می‌رفت و می‌آمد و به بچه‌ها نیرو می‌داد، آخه بچه‌ها کُپ کرده بودند.»
منبع:ايسنا