به گزارش ایسنا، در یادداشتی در روزنامه اطلاعات آمده است: «قاعدتاً باید خوشحال باشیم از سخنان اخیر ریاست محترم جمهوری که با اشاره به گزارش رئیس کل بانک مرکزی گفت: اکنون شاهد طلیعه‌های امیدبخش شکست دشمن در جنگ تحمیلی اقتصادی هستیم و مقاومت حداکثری مردم به ثمر نشسته است و از جمله این ثمرات، آزادسازی منابع ارزی به‌ناحق بلوکه شده ایران است که بی‌تردید گشایش‌هایی را در فضای اقتصادی کشور فراهم می‌کند… ظاهراً بعد از رفتن ترامپ ترس برخی کشورها از رفتارهای غیر قانونی او و هراس از جریمه‌های وزارت خزانه‌داری آمریکا اندکی فروکش کرده و بانک مرکزی توانسته رایزنی‌های خوبی با کشورهای کره جنوبی، ژاپن، عراق و عمان برای دسترسی ایران به پول‌های بلوکه‌شده‌اش داشته باشد و احتمالاً در آینده نزدیک شاهد آزادشدن این منابع و سرازیر شدن آن به خزانه دولت خواهیم بود. خبر خوبی است و جای خوشحالی دارد. پس دغدغه نگارنده چیست که از ذوق جیغ بنفش نمی‌کشد و احساس نگرانی او چه محلی از اعراب دارد؟ حال خدمت شما عرض می‌کنم.

در طول دو سال گذشته که دولت ترامپ سخت‌ترین تحریم‌ها را بر دولت و ملت ایران تحمیل کرد، به ناگزیر و از سر اجبار توجه به ظرفیت و توان داخلی شتاب بهتری گرفت. بسیاری از شرکت‌هایی که تا مرز ورشکستگی به خاطر واردات بی‌رویه و دسترسی آسان به منابع نفتی رفته بودند، به کسب و کارشان رونق دادند و از جمله صنعت قطعه‌سازی کشور و نیز کارخانجات لوازم خانگی با شوق و ذوق بیشتری به کار و تولید همت گماشتند و شرکت‌های دانش‌بنیان هم مجال رشد بهتری یافتند. به خاطر همین محدودیت‌ها توزیع ارز رانتی و تولید بر داده هم محدود و محدودتر شد (گر چه هنوز قطع نشده است) و با خودداری دولت از دستکاری غیر علمی در بازار ارز، قدرت رقابت‌پذیری صنعت و تولید داخل هم بیشتر شد و دامنه بریز و بپاش‌ها هم به میزان نسبتاً مناسبی کاستی گرفت و در یک کلام دولت هم وادار شد به بستن کمربندها و صرفه‌جویی در هزینه‌ها و کنترل واردات و خسّت در ارز پاشی نفتی… اما حال این واهمه وجود دارد که با آزادشدن پول‌های بلوکه شده کشور که فقط در یک مورد کره جنوبی هفت میلیارد دلار است، برای خارج‌شدن از فشارهای وارده و نمایش رفاه و ارزانی آن هم در آخرین ماه‌های تصدی مسئولیت تاب از کف نهاده و به فکر سرازیرکردن این درآمدها و مصرف آنها بیفتد. از جمله به صورت تصنعی و موقتی با دخالت در بازار ارز قیمت آن‌ را غیر علمی و غیر اقتصادی و دستوری پایین بیاورد که تجربه تلخ آن‌ را با خارج شدن فنر کنترل آن پس از کوتاه مدتی بارها تجربه کرده‌ایم. نکته مهم اما این است که دولت در سال‌های گذشته معادل ریالی بخش اعظم این پول‌های بلوکه شده را قبلاً از بانک مرکزی دریافت و هزینه کرده است و لذا نمی‌توان آن‌ را منابع جدید فرض کرد.

خطر دیگر آن که ورود این منابع ارزی و به‌کارگیری آن برای کاهش یا کنترل قیمت ارز خارجی و در خطر قرار گرفتن مزیّت نسبی بخش تولید و صنعت داخلی، انبوهی از رشته‌های بافته شده قبل را در تقویت تولید داخل به راحتی پنبه کند و آنان‌ را در رقابت با کالاهای وارداتی از نفس بیندازد.

نکته مهم و حیاتی دیگر این است که چنین گشایش‌هایی ضرورت اقدام برای آغاز اصلاحات ساختاری در اقتصاد را که دهه‌هاست کشورمان را با خطر توسعه‌نیافتگی و تورّم مزمن و نوسانات تورّمی و بی‌انضباطی بودجه‌ای و رشد نقدینگی و مناسبات رانتی و کاهش نرخ بهره‌وری و عدم تولید ثروت واقعی به دلیل عادت به مفت‌خوارگی نفتی و … رو در رو کرده است، باز هم به تأخیر بیندازد و پس از آرامشی کوتاه‌مدت و موقتی و ثباتی چند ماهه در اقتصاد، مدتی بعد کشور را دچار همان سونامی‌های تورّمی و آسیب‌پذیری‌های معمول و عقب‌ماندگی و توسعه‌نیافتگی کند…

خدا را شکر که دوران دزدی اموال ایران رو به پایان است اما مباد که دوباره اسیر غفلت‌های گذشته شویم و دست از قناعت و تلاش و کار و حمایت از تولید و مراقبت از سرمایه‌های ملی و لزوم رعایت انضباط مالی و حرکت در مسیر انجام اصلاحات ساختاری برداریم.»

منبع:ایسنا