ایندیپندنت در تحلیل خود درباره تحولات پیرامون احیای توافق هسته ای(برجام) و رویکرد دولت آمریکا نسبت به آن نوشت: دولت جو بایدن در عین این که در حال التیام بخشیدن به زخم های ناشی از خروج ناشیانه‌اش از افغانستان است، با بحران بالقوه دیگری در جنوب غربی آسیا مواجه است، یعنی در زمینه برنامه هسته‌ای ایران. در موضوع افغانستان، برنامه هسته‌ای ایران و آنچه به نظر می رسد در سیاست خارجی آمریکا می گذرد که بیشتر مبتنی بر خیالات و توهمات است تا واقعیت محض، نوعی انطباق وجود دارد.  افکار باطل طراحان جنگ آمریکا را به سمت این باور غلط سوق داد که دولت تحت پشتیبانی آمریکا در افغانستان جلوی طالبان را خواهد گرفت، حداقل برای مدتی. همین افکار باطل هم آمریکا را به بن بست فعلی با ایران رساند.
این روزنامه با اشاره به سفر رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تهران و دیدار امروز او با محمد اسلامی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران که به تفاهمنامه مشترک ایران و آژانس منجر شد، افزود: این آمریکا است که تا حد قابل توجهی مسئول بحران فعلی در بحث هسته‌ای ایران است. دولت دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین آمریکا در سال ۲۰۱۸ از توافق هسته ای خارج شد و کارزاری موسوم به «فشار حداکثری» تحریم ها را علیه ایران به راه انداخت و سعی کرد با زورگویی ایران را پای میز مذاکره آورده و «توافقی بهتر» انجام دهد؛ دولت ترامپ در این زمینه به هشدار تمامی کسانی که از چیزی راجع به ایران می دانستند، از جمله رهبران مورد اعتمادترین و راسخ ترین متحدان آمریکا، مانند فرانسه، انگلیس و آلمان مبنی بر این که این رویه کارآمد نخواهد بود، بی توجهی کرد.
در ادامه این گزارش آمده است: بایدن در کارزار انتخاباتی اش وعده داده بود برجام را احیا کند. وقتی در ۲۰ ژانویه روی کار آمد، به راحتی می توانست برخی از تحریم های ترامپ را به عنوان اقدامی از روی حسن نیت یکجانبه، لغو کند و برای بازگشت ایران به پایبندی کامل به توافق هسته ای، ضرب الاجلی ۳۰ یا ۶۰ روزه تعیین کند. اما تفکرات واهی حاکم شدند. این دولت ظاهرا فریفته این خیال خام شده است که ایران آرزومندانه محتاج یک توافق است و آمریکایی ها می توانند از «اهرم فشار» ایجاد شده به واسطه تحریم ها برای اعمال فشار بر ایران در راستای رسیدن به «توافق بهتر»ی استفاده کنند که ترامپ نتوانست به آن برسد یا حداقل آن را در راستای متعهد شدن ایران به «مذاکرات بعدی» با تمرکز بر برنامه موشکی ایران و حمایت از گروه های مسلح در خاورمیانه به کار بگیرند.
ایندیپندنت همچنین در گزارشش مطرح می کند: در واقع، تحریم ها که تا امروز پابرجا هستند و ایران را برانگیختند تا دسترسی بازرسان آژانس به تاسیسات هسته ای اش را کاهش دهد، اهرم فشار نیستند، بلکه آفت دیپلماسی هستند. تحریم ها مانع هرگونه کاهش تنش می شوند. موجب ایجاد بی اعتمادی میان اروپایی ها می شوند که می گویند مجبورند بر این تحریم‌ها پایبند باشند. کار مذاکره جویان ایرانی را هم سخت تر می کند.
در ادامه این گزارش آمده است: علاوه بر این، ایران از تحریم ها جان سالم به در برده است. صادرات نفت ایران رو به افزایش است، در سال جاری، سرعت تولیدات فولاد آن تاکنون بیش از چین بوده است. طبق گزارش شبکه بلومبرگ، احداث بنادر جدید، خطوط راه آهن و نیروگاه های انرژی ایران در حال گسترش است.
ایندیپندنت با اشاره به وقفه ایجاد شده در مذاکرات احیای توافق هسته ای در وین، چنین مطرح می کند: دولت آمریکا با گذشت هشت ماه از روی کار آمدنش هنوز نمی داند چه می خواهد و چه چیزی را واقع بینانه می تواند به دست بیاورد. نمی تواند هم با اتخاذ موضعی سخت گیرانه در قبال ایران از جمهوری خواهان و تندروهای کنگره ی آمریکا دل جویی کند و هم مشغول احیای توافق باشد. دولت بایدن قادر نخواهد بود هم تنش ها در خاورمیانه را فرو بنشاند و محور اصلی تمرکزش را به سمت آسیا و دیگر موضوعات جهانی بچرخاند در حالی که در حضور نفتالی بنت نخست وزیر اسرائیل می گوید، «اگر دیپلماسی با ایران شکست خورد، آماده روی آوردن به دیگر گزینه ها هستیم». شاید تیم بایدن باورد دارد که واشنگتن بدون آن رویکرد سمی ترامپ می تواند قدرت های جهانی را دوباره علیه ایران گرد هم بیاورد، همان طور که باراک اوباما رئیس جمهور پیشین آمریکا در سال ۲۰۱۰ این کار را کرد. همان موقع بود که شورای امنیت سازمان ملل تحریم های سختی را به خاطر برنامه هسته ای ایران علیه آن اعمال کرد.
منبع: ايسنا