آوازه زیبایی سی و سه پل، میدان امام(ره)، پل خواجو که نماد اصفهان شناخته می شوند، همه جا پیچیده و کمتر کسی است که گذارش به اصفهان بیفتد، اما هوس گشت و گذار در این مکان های تاریخی و تفریحی به سرش نزند

به گزارش ایسنا-منطقه اصفهان، اما دیدنی های نصف جهان به همین‌ مکان‌ها ختم نمی‌شود بلکه در گوشه و کنار شهر و استان اصفهان می توان بناهای تاریخی و جاذبه های طبیعی چشم نواز و ارزشمندی را پیدا کرد که از دید گردشگران و حتی شهروندان پنهان مانده‌اند و در بیشتر اوقات سال در آنها بسته است یا در روزهای محدودی از سال  بازدیدکننده دارند و گرد فراموشی بر در و دیوارشان نشسته است.

عمارتی که به نام تالار اشرف ناميده می‌شود باقيمانده کاخ های عصر صفوی است که در منطقه دولت خانه در کنار قصرهای ديگری همچون تالار سرپوشيده، کاخ هشت بهشت، کاخ پشت مطبخ، رکيب خانه و تالار تيموری، مجموعه ای از کاخ های باشکوه آن روزگار را تشکيل می داده به عبارت دیگر از تالار اشرف به منظور سکونت پادشاه و حرم سلطنتی استفاده می ‌شده است که در زمان شاه عباس دوم آغاز و در زمان شاه سلیمان کامل شد. این کاخ را اشرف خوانده اند چون به روایتی به همه کاخ های دوره صفوی برتری داشته و اشرف آنها بوده است و بنا بر روایتی دیگر، وقتی سلسله صفوی به دست افغان ها سقوط کرد، «اشرف افغان» این کاخ را برای اقامت خود برگزید. این کاخ و به ویژه تالار بزرگ آن بسیار زیباست و تزییناتش به مراتب بهتر و سالم تر از تزیینات کاخ چهلستون یا کاخ هشت بهشت باقی مانده است. در حال حاضر از آن عمارت مجلل یک تالار نفیس بزرگ و دو اتاق کوچک در طرفین تالار اصلی باقی مانده است. درهای اصلی و پنجره‌ های تالار اشرف که به سمت جنوب باز می ‌شود به احتمال زیاد در دوره پهلوی بازسازی شده و تزئینات بر جای مانده در این تالار بسیار نفیس و منحصر به فرد است. این تالار در اختیار استانداری اصفهان است و تالار «مردم» خوانده می شود اما چون از سالیان دور مردم را به درون آن راه نمی دادند، بیشتر گردشگران نیز از وجود آن اطلاعی ندارند.

اصفهان را شهر مناره های بلند آجری می‌نامند. یکی از این سازه های آجری ارزشمند، «مناره ساربان» است و دیگری «مناره چهل دختران» که اولی 54 متر و دومی حدود 40 متر بلندا دارد. این مناره ها متعلق به مساجدی بوده‌‎اند که امروز اثری از آنها نیست و فقط مناره آنها باقی مانده است، البته شاید نام ساربان روی یکی از آنها اشاره‌ای باشد به اینکه در گذشته به عنوان “میل راهنما” برای مسافران هم به کار می آمده و موقعیت شهر اصفهان را از دوردست نشان می داده است. هر دو مناره با ارتفاع زیاد آجرکاری‌های ظریف از دیدنی‌های اصفهان به شمار می‌زوند و قدمتی 900 ساله دارند، بیننده را به حیرت وامیدارند که با امکانات آن روزگار چگونه ساخته شده و چگونه تا به امروز تاب آورده اند؟ دلیل نامگذاری مناره چهل دختران مشخص نیست، اما هر دو مناره میان بافت مسکونی قرار گرفته اند و دیدن شان در همه اوقات شب و روز بدون هیچ محدودیتی ممکن است.

نشانی مناره ساربان: خیابان کمال، محله جوباره

مناره مسجد علی(ع) جالب ترین مناره موجود در اصفهان است. این سازه، مناره‌ای مدور در شهر اصفهان است که در مقابل آرامگاه هارون ولایت، در اوایل سده ششم هجری و در نزدیکی مسجد جامع اصفهان بنا شده و در دوره صفویان جزیی از ساختمان مسجد علی(ع) را تشکیل می دهد. این سازه از نظر هماهنگی در ابعاد و اندازه‌ها و نیز از نظر آراستگی نمای سردر یکی از شاهکارهای معماری مناره‌ها به‌شمار می‌آید. تاریخ ساخت این بنا بین سال‌های ۵۱۵ تا ۵۲۵ هجری قمری برآورد می شود. ابتدا این منار نزدیک مسجد سلطان سنجر بوده که به همین نام خوانده می‌شد و اکنون که مسجد علی(ع) را به جای آن مسجد ساخته‌اند، منار مسجد علی خوانده می‌شود. بلندای مناره بیش از ۵۰ متر و قطر آن در سطح زمین ۶ متر بوده‌است که امروزه با فروریختن طبقه سوم آن به ۴۷٫۸۵ متر کاهش پیدا کرده‌است. در ارتفاع ۴۰٫۳۵ متری، قرنیزی به صورت تاج و پس از آن بخش کوچک‌تر مناره قرار گرفته‌است. در داخل مناره نیز، ستون مرکزی قرار دارد که ۱۶۴ پله حول محور آن شکل گرفته‌است. مدخل این مناره در درون مسجد و خود مناره در کنار گنبد مسجد علی قرار گرفته‌است.

منار علی دارای ۵ کتیبه است که ۳ کتیبه اول از پایین به بالا به خط کوفی با کاشی فیروزه‌ای بر زمینه آجری با کلمات و عبارات مذهبی تزیین شده‌است. آجر و ملات گچ و تزیینات منار آجرچینی نیز مصالح بکار رفته در مناره هستند.

نشانی: میدان امام علی(ع) محله هارونیه

منبع: ايسنا