به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری آناتولی، جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا گفت: اگرچه قابل درک است که مردم از کشف ۱۱۴۸ قبر ناشناس متعلق به کودکان‌ جامعه فرست نیشن (First Nation) در سه مدرسه شبانه‌روزی سابق کودکان بومی وحشت‌زده شده باشند، اما باز هم این مساله توجیهی برای اقدامات خرابکارانه نمی‌شود. کلیساهای کاتولیک در اکثر این خرابکاری‌ها هدف گرفته شدند چرا که این کلیساها حدود ۶۰ درصد از ۱۳۹ مدرسه شبانه‌روزی کانادا را اداره می‌کردند.

ترودو در جریان بازدید از یک کلینیک واکسیناسیون در اوتاوا به خبرنگاران گفت: مشاهده اقدامات خرابکارانه و آتش‌زنی در سراسر کشور غیرقابل قبول و نادرست است. من افزایش عدم تحمل، نژادپرستی و نفرت را که شاهد آن هستیم، محکوم می‌کنم.

پلیس کانادا اعلام کرد، ۱۰ کلیسا پنجشنبه اول ژوئیه مصادف با جشن ملی “روز کانادا” در شهر “کلگری” واقع در استان آلبرتا هدف اقدامات خرابکارنه قرار گرفتند. مقامات معتقدند که این اقدامات خرابکارنه نتیجه کشف گورهای ناشناس در مدارس شبانه‌روزی سابق کودکان بومی هستند چرا که با رنگ‌های قرمز و نارنجی به این کلیساها آسیب وارد شده است. رنگ نارنجی با مدارس شبانه‌روزی سابق کودکان بومی مرتبط است.

عدد ۲۱۵ نیز بر روی برخی کلیساها نقش بسته است. این عدد تعداد قبرهای ناشناسی است که اواخر ماه مه در یک مدرسه شبانه‌روزی سابق برای کودکان بومی در نزدیکی شهر کوچک کامپلوپس در ایالت بریتیش کلمبیا پیدا شده بود.

چهار کلیسای کاتولیک نیز در هفته گذشته به اتش کشیدند و همه این کلیساها در اراضی جامعه فرست نیشن قرار داشتند.

ترودو گفت: کشف این گورها مردم را عصبانی کرده است اما آتش زدن کلیساها در واقع محروم کردن افرادی است که نیاز به عزاداری در مکان‌هایی دارند که می‌توانند در آنجا عزاداری کنند، تامل کنند و به دنبال حمایت باشند.

وی افزود: ما نباید عصبانیت خود را سر ساختمان‌هایی خالی کنیم که می‌توانند برای برخی از هم وطنانمان مایه تسلی باشند. بلکه باید هر روز خودمان را موظف کنیم تا با جدت کارهایی را که باید انجام دهیم، انجام دهیم تا در واقع راهی را رو به جلو بازسازی کنیم که بیانگر این آسیب وحشتناک بین نسلی باشد و واقعیت‌های رنج‌آور روز را که همه ما به نوعی مسئول آن هستیم نشان دهد.

در همین حال “بابی کامرون”، رئیس “جامعه مستقل ملل بومی” و دیگر رهبران خواستار تحریم خدمات کلیسا از روز یکشنبه شدند تا کلیسای کاتولیک جبران خسارت ۲۰ میلیون دلاری وعده داده شده به بازماندگان مدارس شبانه‌روزی سابق کودکان بومی را پرداخت کند.

از ابتدای دهه ۱۸۹۰ تا سال ۱۹۹۶ میلادی حدود ۱۵۰ هزار کودک بومی به زور از خانواده‌هایشان جدا می شدند و به مدارس شبانه‌روزی در سراسر کانادا فرستاده می شدند. در بسیاری از موارد این کودکان هنگام آموزش فرهنگ سفیدپوستان مورد ضرب و شتم و سوء استفاده‌های جنسی قرار می گرفتند. برآورد شده که دست‌کم ۴۰۰۰ کودک کشته شده‌اند.

در همین حال ده‌ها هزار تن از مردم کانادا روز پنجشنبه مصادف با “روز کانادا” به جای لباس‌های قرمز و سفید با لباس‌های نارنجی رنگ به خیابان‌ها آمدند تا عزاداری خود را برای کودکان قربانی مدارس شبانه روزی سابق کودکان بومی نشان دهند.

حدودا ۱۰ هزار تن در شهر “لندن” واقع در استان “انتاریو” کانادا تجمع کرده بودند و راهپیمایی‌هایی نیز در “مونترال”، “تاندر بی” و دیگر شهرهای کانادا برگزار شد.

ترودو از واژه “نسل‌کشی” برای توصیف آنچه از آغاز دهه ۱۸۲۰ برای کودکان بومی رخ داده، استفاده کرده است.

جشن‌های ملی “روز کانادا” در بسیاری از جوامع همراه با سکوت بود یا کنسل شده بود و ترودو در بیانیه‌ای گفت:‌ اول ژوئیه روز جشن نیست.

وی افزود: کشف هولناک بقایای اجساد صدها کودک در مدارس شبانه‌روزی سابق برای کودکان بومی همه ما را بر آن داشته تا شکست‌های تاریخی و بی‌عدالتی‌های کشورمان را که همچنان برای شهروندان بومی و بسیاری دیگر در کانادا وجود دارد، منعکس کنیم. ما به عنوان کانادایی‌ها باید با خودمان درباره گذشته‌مان صادق باشیم.

ظاهرکنندگان خشمگین پنجشنبه اول ژوئیه و در روزملی کانادا مجسمه‌های ملکه ویکتوریا و ملکه الیزابت دوم را در شهر وینیپگ به زیر کشیدند. خشم و انزجار از گذشته استعماری در این کشور همزمان با کشف صدها گور بی‌نام و نشان کودکان بومی، بالا گرفته است.

ملکه الیزابت دوم هم‌اکنون رئیس حکومت کانادا به شمار می‌رود. ملکه ویکتوریا در سال‌های ۱۸۳۷ تا ۱۹۰۱ و در زمانی که این کشور هنوز بخشی از قلمروی بریتانیا کبیر بود، حاکم کانادا به شمار می‌رفت.

معترضان در زمان سرنگون کردن مجسمه‌های این دو سمبل خاندان پادشاهی بریتانیا شعار می‌دادند «نسل‌کشی افتخار ندارد.»

بسیاری از معترضان به نشانه همراهی با جنبش دادخواهی قربانیان و بازماندگان این جنایات لباس نارنجی به تن داشتند.

در هفته‌های گذشته دست‌کم ۱۰۰۰ گور بی‌نام و نشان در دو مدرسه شبانه روزی متعلق به کلیسای کاتولیک در بریتیش کلمبیا و ساسکاچوان کشف شد. حکومت کانادا این مدارس را تامین مالی می‌کرده و از قرار معلوم، هیچ توجهی به سرنوشت کودکانی که به اجبار در آنجا بودند نداشته است.

مدارس شبانه‌روزی به مدت ۱۶۵ سال، تا سال ۱۹۹۶ کودکان را به اجبار و با توجیهاتی نظیر سوء تغذیه و سوء استفاده جنسی و بدنی از خانواده‌های بومیان جدا می‌کردند. کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا در سال ۲۰۱۵ این رویکرد را «نسل‌کشی فرهنگی» توصیف کرد.

عروج جنبش جان سیاه‌پوستان اهمیت دارد، از بهار و تابستان سال گذشته بسیاری از کشورهای اروپای غربی و آمریکا را مجبور به رویارویی با گذشته استعماری و برده‌دارانه خود کرده است. مباحثی که از دهه ۸۰ قرن بیستم و تحت عنوان مطالعات استعماری در دانشگاه‌ها طرح شده بود، هم‌اکنون به یک چالش اجتماعی و حتی بین‌المللی تبدیل می‌شود.