این گونه که در ارتفاعات شرق، غرب و شمال استان وجود دارد گونه ای همه چیز خوار است و از گیاهان، میوه، عسل تا گوشت را مورد استفاده قرار می دهد. در چند ماه گذشته شهرستان رودان خصوصاً در بخش فاریاب با معضل تعارض خرس سیاه بلوچی و ساکنین محلی روبرو بوده است به این صورت که خرس به منظور تامین غذا به روستاهای واقع در ارتفاعات که در داخل و حاشیه زیستگاه این گونه هستند وارد شده و مشکلاتی را پدید آورده است.

طبق بررسی های انجام شده این اتفاقات با توجه به خشکسالی های گذشته و ضعیف شدن پوشش گیاهی در ارتفاعات منطقه، وضعیت نامناسب آغل های دام در روستاها، عدم وجود حصار در اطراف باغ های میوه و نیاز غذایی بیشتر خرس برای اندوختن بافت چربی به منظور گذراندن زمستان در حال تکرار است.

پرسنل اداره حفاظت محیط زیست شهرستان رودان در ماه های گذشته خصوصاً در هفته پیش با گشت های مداوم و شبانه سعی در دور کردن خرس از این مناطق و جلوگیری از آسیب به ساکنین داشته اند. با توجه به تکرار این مساله اکیپی از مرکز استان مجهز به ابزار بیهوشی جهت همراهی با نیروهای شهرستان منطقه مستقر هستند.

حبیب مسیحی تازیانی در همین خصوص، افزود: این اداره کل ضمن تشکر از مسئولین شهرستان رودان و ساکنین روستاهای مذکور با نیروهای حفاظت محیط زیست خواهشمند است در صورت مشاهده خرس ضمن سعی در حفظ آرامش به هیچ وجه به آن نزدیک و یا با وی درگیر نشوند. خرس ها بینایی ضعیفی دارند و برای دوری از انسان بیشتر به قوه بویایی بسیار قوی و تا حدودی به شنوایی خود اتکا می کنند؛ از این رو در برخی شرایط امکان غافلگیر شدن آنها توسط انسان، بیشتر از سایر گوشت خواران مانند پلنگ و گرگ است.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان هرمزگان ادامه داد: در چنین شرایطی نخستین واکنش خرس در بیشتر موارد، فرار است. چنانچه انسان در برخورد با خرس احتیاط کند و رفتارش تهدید آمیز نباشد، رفتار خرس نیز قابل پیش بینی و صلح جویانه است و در حقیقت در رویارویی ناگهانی انسان با خرس، رفتار نسنجیده و تصمیم گیری اشتباه، دلیل اصلی حمله خرس به انسان است.

وی خاطرنشان کرد: ریشه تعارض به دلیل رقابت انسان و خرس برای بدست آوردن فضا و غذای مشترک شکل می گیرد که محدود به استان هرمزگان و کشور ایران نیست. اغلب محصولاتی مانند یونجه، سیب، خرما، شاهتوت، زردآلو، گیلاس و انجیر که توسط انسان در زمینهای کشاورزی و باغ‌ها کاشته می شوند و یا جانورانی مانند زنبورعسل، بز و گوسفند اهلی که توسط انسان پرورش داده می شوند بخشی از رژیم غذایی خرسها هستند.

حبیب مسیحی اضافه کرد: عدم رها کردن زباله ها و پسماندها در محدوده روستا، ساماندهی وضعیت آغل های دام و محل نگهداری آنها حداقل با توری مرغی و خارج کردن دامها از دسترس، استفاده از سگ های گله برای ایجاد سر و صدا و دور کردن خرس، محصور کردن باغهای میوه، استفاده از بازدارنده های صوتی مثل سوت و بوق های کپسولی، استفاده از بازدارنده های بصری مثل قطعات پلاستیکی بزرگ یا پارچه های رنگی در اطراف آغل ها، استفاده از چراغ های چشمک زن و پر قدرت از جمله اقدامات قابل انجام برای جلوگیری از نزدیک شدن و برخورد با خرس هاست.

خرس سیاه آسیایی به عنوان یکی از کمیاب ترین و آسیب پذیرترین گونه ها درایران و حتی دنیا بشمار می رود و از نظر وضعیت حفاظتی در جهان در آستانه انقراض قرار دارد و ازسوی سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان نماد زیستی استان هرمزگان معرفی شده است. این گونه در کشورهای ژاپن، چین، روسیه، تایوان، هند، نپال، ویتنا، افغانستان، پاکستان و ایران پراکندگی دارد.

در این محدوده وسیع، چهار نژاد از خرس سیاه آسیایی معرفی شدهاند که خرس سیاه بلوچی با نام انگلیسی (Baluchistan Black Bear) نام علمی Ursus thibetanus gedrosianus یکی از این زیرگونه هاست که در جنوب شرقی ایران و بلوچستان پاکستان وجود دارد. مناطق پراکنش خرس سیاه بلوچی در شرق استان هرمزگان شامل قلوان، جاهو دق زاغ، گوردی در بشاگرد، رودان، ارتفاعات سردشت و جکدان جاسک، ارتفاعات زاغ پیرزال میناب، در غرب استان تا منطقه حفاظت شده باز و نیز تا کوه‌های شهرستان حاجی آباد در شمال استان هرمزگان است.

منبع: ايسنا