به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، شرکتی موسوم به “مستن اسپیس سیستمز”(Masten Space Systems) مستقر در کالیفرنیا در حال ساخت یک سیستم کاوشگر رباتیک برای استخراج یخ روی ماه با استفاده از انفجارهای کنترل شده است.
این کاوشگر موسوم به “راکت ام”(Rocket M) یخ ماه را که برای حفظ حضور پایدار انسان در ماه و امکان انجام مأموریت‌های آینده به مریخ و فراتر از آن بسیار حیاتی خواهد بود، استخراج خواهد کرد.
از یخ موجود در ماه می‌توان برای نوشیدن آب، سوخت موشک و سایر منابع حیاتی در مأموریت‌های “آرتمیس” ناسا استفاده کرد که هدف آن بازگرداندن انسان به ماه تا سال ۲۰۲۴ است.
کاوشگر “Rocket M” ابتکار شرکت “مستن” برای چالش موسوم به “یخ را بشکن”(Break the Ice) ناسا است که خواستار ارائه طراحی‌های نوآورانه برای حفاری منابع در ماه به منظور کاهش نیاز به ارسال منابع از زمین بود.
چالش “یخ را بشکن” ناسا از علاقه‌مندان می‌خواهد کاوشگرهایی را طراحی کنند که بتواند در منطقه‌ای در قطب جنوب ماه موسوم به “آیتکن”(Aitken) که تصور می‌شود تقریباً ۷۰ میلیون کیلوگرم یخ دارد، فرود بیاید و حفاری کند.
کاوشگر “Rocket M” از انفجارهای کنترل شده برای حفاری خاک و شکستن سنگ‌های ماه استفاده می‌کند و از آنجا یخ را استخراج می‌کند. شرکت “مستن” که یک دستگاه فرودگر ماه نیز ساخته است، می‌گوید پیش‌بینی می‌شود که این کاوشگر حداکثر ۱۲ دهانه را در هر روز حفاری کند و در هر دهانه ۱۰۰ کیلوگرم یخ استخراج کند.

این کاوشگر که وزنی معادل ۱۱۶۵ کیلوگرم دارد به لطف فرودگر خود پشتیبانی می‌شود و روی ماه فرود خواهد آمد. هنگامی که در مکان مورد نظر قرار بگیرد، از یک موشک با نیروی ۴۴۴ نیوتنی که زیر محفظه تحت فشار آن قرار گرفته، استفاده می‌کند که به کاوشگر اجازه می‌دهد تا دو متر زیر سطح ماه به حفاری استخراج بپردازد.
شرکت سازنده می‌گوید: طی فرآیند استخراج، شعله انفجاری ناشی از شلیک موشک درون محفظه، خاک و سنگ را می‌شکافد و سپس یک سیستم شبیه به جاروبرقی، ذرات یخ را از گرد و غبار باقی‌مانده جدا می‌کند و آن را به داخل ظروف ذخیره‌سازی منتقل می‌کند.
این کاوشگر نیروی خود را از صفحات خورشیدی می‌گیرد و قادر است با سرعتی معادل ۳.۴۵ کیلومتر در ساعت حرکت کند و همچنین می‌تواند از شیب‌های ۲۰ درجه صعود کند، به این معنی که به طور بالقوه می‌تواند برای مأموریت‌های آینده در مریخ نیز ارزشمند باشد.
در بیانیه این شرکت همچنین آمده است: آب ذخیره شده را می‌توان با استفاده از انرژی خورشیدی به اکسیژن و هیدروژن الکترولیز کرد تا انرژی موتور موشک را برای بیش از پنج سال حفاری تامین کرد.
از لحاظ نظری چنین سیستم‌هایی به پایگاه‌های فضایی آینده امکان می‌دهند تا در تمام طول سال فعالیت کنند و امکان اکتشافات جدید در کیهان را فراهم می‌کنند.
منبع:ایسنا