جهاد دانشگاهی، نشان داده است که یکی از نهادهای نسبتا موفق برآمده از انقلاب اسلامی است که گر چه خاستگاه آن، پهنه دانشگاه بوده است ولی امروز، گستره بزرگ جامعه در حوزه‌های مورد نیاز و روزآمدترین نیازها، میدان عمل آن قرار گرفته است. جهاد دانشگاهی به لحاظ مهارت در نیازسنجی، بهره‌گیری از نیروهای متخصص، فعالیت بر پایه برنامه محوری و نظم مالی، گرچه در محیط‌های وابسته به آموزش عالی و دانشگاهی نمود و نشان برجسته‌ای ندارد اما در محیط‌های گوناگون بیرون از مراکز دانشگاهی، آشناتر و نامدارتر است. این موفقیت تا حدودی به جهت وجود روحیه و برنامه تجدیدنظر طلبی و ارزیابی مداوم از عملکردها در این نهاد بوده است.
بازگشت به گذشته با هدف بازشناخت مسیری که طی شده است و ارزیابی هزینه و فایده‌ها، یکی از فواید بررسی‌های تاریخی است و از این رو، جهاد دانشگاهی توانسته است که همواره پرچمدار ایده‌های نو و نیازسنجی‌های مداوم باشد و بودجه‌هایی را که با زحمت به دست می‌آورد، در خاک‌های حاصلخیر هزینه کند.
دوران جوانی و نشاط انقلابی نسلی از ما، در خوزستان و در دانشگاه جندی شاپور قدیم و شهید چمران اهواز جدید، در بستر نهادها و تشکل‌های برخاسته از انقلاب اسلامی سپری شد و امروز هر یک از آن هم‌نسلان، انباشتی از تجارب مفید و خاطرات تلخ و شیرین و کامیابی‌ها و ناکامی‌ها هستند. این نسل، که افرادی از آن، از امتحانات سخت و دشوار از جمله ویروس کرونا جان سالم به در برده و امروز در گوشه و کنار شهر، روزگار می‌گذرانند، شناسنامه زنده بسیاری از تشکل‌ها و حرکت‌ها و رخدادهایند و امروزه در بازشناخت گذشته و نقد و ارزیابی مسیری که طی شده است، می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.
بازگشت به گذشته و قرار دادن آن در ترازوی نقد و ارزیابی، چراغ راه حال و آینده و خودداری از پیمودن راه‌های خطا و پر زیان و بهره‌وری و ادامه حرکت در مسیرهای پر دستاورد است.
دانشگاه جندی شاپور قدیم و شهید چمران جدید، به لحاظ یکی از نخستین دانشگاه‌هایی که جهاددانشگاهی را در خود راه‌اندازی کرد و به لحاظ جغرافیایی و ترکیب جمعیتی و پیشینه استان خوزستان، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود و از این رو، محل ابداع و نوآوری‌هایی در عرصه‌های فرهنگی و آموزشی قرار گرفت که به طور چکیده به آن‌ها اشاره خواهد شد:
۱_ کوشش در راه‌اندازی و تاسیس دفتر نمایندگی امام در دانشگاه‌ها.
۲_ کوشش در گنجاندن دروس معارف اسلامی در برنامه درسی دانشگاه‌ها.
۳_ کوشش در راه تحقق ایده وحدت حوزه و دانشگاه و اسلامی کردن دانشگاه و علوم انسانی.
۴_ کوشش در استفاده از امکانات لجستیکی و علمی دانشگاه‌ها برای پیشبرد جنگ.
۵_ کوشش در راه‌اندازی و تاسیس نهادهایی چون جهاد سازندگی و سپاه پاسداران و… با استفاده از وجود دانشجویان و استادان.
۶_  استفاده از نیروهای علمی دانشگاه برای دستگاه‌های اجرایی در دوران نیمه تعطیل بودن دانشگاه‌ها.
۷_ آماده‌سازی دانشگاه برای نوگشایی و شروع فعالیت آموزشی.
هر یک از ایده‌ها و اهداف یادشده در مسیر اجرا و تحقق خود، البته با کامیابی و ناکامی‌هایی روبرو شده است، چنانچه با بازگشت به گذشته و شناخت وضعیت کنونی آن، به روشنی می‌توان نکات مثبت و منفی هر یک را بازشناخت و به تقویت جنبه‌های مثبت پرداخت و از سیاست‌ها و روش‌های شکست خورده و زیان‌بخش، کناره گرفت.
منبع: ايسنا