به نوشته این روزنامه، دری که با اسامی مستعاری مثل “دروازه مجد” یا “دروازه آزادی” شناخته می‌شد بسیار محرمانه بود تا جایی‌که طالبان از وجود آن اطلاعی نداشت.

روزنامه وال استریت ژورنال نوشت: در حالی‌که هزاران تن از افراد خارج از درهای اصلی فرودگاه کابل جمع شده بودند تا از افغانستان بگریزند سیا در مخفی را در حدود سه کیلومتری طول شمالی فرودگاه باز کرد.

این در به واسطه حصارها و سیم‌های خاردار و دیوارهای بتنی ایجاد شده و با یک جرثقیل حرکت می‌کرد و مزدوران سیا و افراد یگان ویژه آمریکا موسوم به “نیروهای دلتا” آنها را اداره می‌کردند و واحد نیمه نظامی آموزش دیده افغان توسط سیا موسوم به “۰۲” آن را محافظت می‌کرد. افراد آنها نیز در آخرین پرواز قبل از موعد نهایی خروج، خارج شدند.

در ابتدا تمرکز روی خارج کردن افراد به عنوان اولویت‌های سیا نظیر مزدوران محلی، خانواده‌هایشان و افراد اصلی اطلاعاتی و نیز موارد بسیار مهم در لیست ارسالی کاخ سفید بود.

در مرحله بعد، درب مذکور کانال اصلی برای تلاش‌های وزارت خارجه آمریکا در ۴۸ ساعت آخر جهت مساعدت افغان‌هایی بود که برای سفارت آمریکا و کسانی دیگر بودند که نتوانستند از ایست‌های بازرسی طالبان عبور کنند؛ زیرا مانع رسیدن آنها به فرودگاه شدند.

افغان‌هایی که از این دروازه عبور می‌کردند چه پیاده یا سوار بر اتوبوس‌ها و ون‌ها پشت دیوار تفتیش می‌شدند. آنها چندین صد متر در طول دیوار بتنی و بر فراز پلی عبور می‌کردند و به سمت پایگاه آمریکا می‌رفتند.

این روزنامه افزود: این درب در ۲۶ اوت در پی اینکه تیم وزارت خارجه با سیا برای استفاده از این گذرگاه جهت خارج کردن کارمندان سفارت آمریکا و خانواده‌هایشان در ۴۸ ساعت آخر مذاکره کرد، بسیار پرازدحام شد.

از کارمندان سفارت آمریکا و خانواده‌هایشان خواسته شد در مناطق سری در سراسر کابل تجمع کنند و سوار بر اتوبوس‌ها شده به صورت مخفیانه راهی فرودگاه شوند.

این در حالی است که سیا از اظهار نظر درباره این گزارش وال استریت ژورنال امتناع کرد و وزارت خارجه آمریکا نیز نقش سیا در این باره را رد کرد.

آخرین هواپیمای آمریکایی فرودگاه بین‌المللی حامد کرزای را ۳۱ اوت همزمان با آخرین مهلت تعیین شده از سوی جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا جهت خروج نیروهای این کشور از افغانستان ترک کرد.

منبع: ایسنا